Ang mga mamamayan ni Thamud ay dating makapangyarihang bansa. Sila ay mga taong nagtataglay ng mga kasanayan sa inhinyero na nagpapahintulot sa kanila na mag-ukit ng mga tirahan sa mga bundok. Hanggang kamakailan lamang, at sa pamamagitan lamang ng pag-unlad ng teknolohiya ito ay hindi kapani-paniwala. Nagawa nilang umunlad sa isang mabatong bulubunduking rehiyon, na nagbigay sa kanila ng kaligtasan at kasaganaan. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, sila ay lubhang mayabang. Nagkamali sila ng akala na ang kanilang mga tirahan ay garantisadong walang makagagapi sa kanila.
Binanggit ng Allah ang mga pagpapala na ipinagkaloob sa kanila, “Kayo ba ay maiiwanan dito sa anumang naririto, na ligtas [mula sa kamatayan]? Sa mga hardin at bukal. At sa mga sakahang pananim [bukirin] at mga punong-datiles na may malambot na bunga. At kayo ay nag-ukit mula sa mga bundok [upang inyong gawing] mga bahay nang buong husay.” [Qur’an: 26: 146-149] “At alalahanin nang kayo ay Kanyang ginawang khulafa [tagapaghalili ng lahi] pagkalipas ng [mga mamamayan ng] Aad at kayo ay pinamalagi sa kalupaan, kayo ay nagtayo para sa inyong mga sarili ng mga palasyo sa mga kapatagan [ng mga lupain] at nag-ukit ng mga bundok upang [inyong gawing] mga tahanan. Kaya alalahanin ang mga kagandahang-loob ng Allah at huwag kayong gumawa ng kaguluhan sa lupa, naghahasik ng katiwalian.” [7:74]
Ang mga Nasasakupan ni Aad ay isa ring makapangyarihang bansa na nauna sa Thamud at nanirahan sa timog Arabya. Sila rin ay pinadalhan ng isang Sugo ng Allah sa pangalan ni Hud at ang kanilang kuwento ay madalas na isinalaysay sa Qur’an. Sila ay nawasak dahil sa kanilang pagtanggi sa mensahe ng Allah at sa Kanyang Sugo. Ipinaalala ng Allah sa mga taga Thamud ang napahamak na bansang nauna sa kanila at kung paano sila nagtagumpay sa kanilang rehiyon ng mabatong lupain.
Ang talakayang nagaganap sa pagitan ng piling mga tao ng Thamud at ang mga nananampalataya sa kanila na sumusunod kay Propeta Salih (AS) ay inihayag sa Qur’an. Sinabi ng mga pinuno ng tribo at ang pinuno ng mga taga Thamud, sa pakikipag-usap sa mga tagasunod ni Propeta Salih (AS), Alam ba ninyo na si Salih ay isinugo mula sa Kanyang Panginoon.” Sila ay nagsabi: “Kami ay tunay na naniniwala sa anumang ipinadala sa kanya.” [7:75] Kaya, sa simula pa lamang,karamihan sa mga taga Thamud ay tinanggihan ang Sugo na si Salih (AS) at kami ay may pag-aalinlangan sa kanyang mensahe. Nagsabi yaong mga [taong] mapagmalaki na: “Katotohanan , kami ay hindi naniniwala sa anumang inyong pinaniniwalaan.” [7:76]
Ang kanilang kayabangan ay labis na maling paniniwala na iginiit nila na si Propeta sat (AS) at ang kanyang mga tagasunod ang dahilan ng lahat ng kanilang kasawian at mga problema. Ang mga nasasakupan ni Thamud ay nakaranas ng taggutom,at sa halip na makita ito bilang isang katibayan mula sa Allah, ay isinisi nila ito sa mga mananampalataya. Sila ay nagsabi: “Itinuturing Namin kayo bilang isang masamang pangitain, ikaw at ang iyong mga kasama.”Siya [si Salih] ay nagsabi: “Ang iyong pangitain [kapalaran] ay nasa Allah; nguni’t kayo ay mga mamamayan lg nasa [ilalim ng] pagsubok.” [27:47]
Ang isa pang halimbawa ng kanilang kayabangan ay ang kanilang balak na pagpatay kay Propeta Salih (AS) at sa kanyang pamilya. Inakala nila na kaya nilang patayin silang lahat, at pagkatapos ay nagkunwaring walang alam tungkol sa mga pagpatay. Sinasabi na walang kasalanan sa harap ng malaking pamilya at mga kamag-anak ni Propeta Salih (AS).
Sino ay nagsabi: “Kumuha ng pinagkaisang panunumpa sa [Ngalan ng] Allah na siya ay ating papatayin sa gabi, siya at ang kanyang mag-anak, at pagkaraan, ating sasabihin sa kanyang tagapangasiwa na; ‘Hindi namin nasaksihan ang pagkakapaslang sa kanya mag-anak, at tunay na kami ay makatotohanan.” [Qur’an: 27:49]Nang ang kayabangang ito ay umabot sa mga limitasyon nito, ang parusa ng Allah ay ipinangakong darating sa kanila, “Kaya, siya [si Salih] ay tumalikod mula sa kanila at nagsabi: “O, aking mga mamamayan, katiyakan na aking ipinarating sa inyo ang mensahe ng aking Panginoon at kayo ay binigyan [ko] ng mabubuting payo nguni’t hindi ninyo nais ang mga tagapagpayo.” [Qur’an: 7:79]
